VƏFA
Yeddinci şəkil

---

Vəfa - Mən sənə bir bacı kimi məsləhət görürəm ki, get. Mənim sənə yazığım gəlir.
Vəsfiyyə - Yaxşı, yaxşı, məsləhətin özün üçün qalsın. Sənin özünə yazığın gəlsin. Bir "hə" desəm, on dənə kişi birdən ayağıma düşər. Mənə nə olub ki, yazıq oluram?
Vəfa - Sən, doğrudan da, köməyə möhtacsan.
Vəsfiyyə - Dil-ağız üçün var olasan. (Fırıldayıb gedir. Qapıda Ülkər xala ilə üzləşir).
Ülkər - Belə niyə yellənib gedirsən, ay abatıxeyir, nə var ki?
Vəsfiyyə - Vəfa xanımın leksiyasına qulaq asdım, kefim duruldu. (Çıxır).
Ülkər - Nə olub, a qızım?
Vəfa - Heç. Ülkər xala, nə var, yenə zəhmət çəkdin?
Ülkər - Zəhməti-zadı yoxdur. Bir mənə de görüm, işləyən bir sənsən, yoxsa bir qanun-qayda var? Bu boyda hökumətin işini bir sənə tapşırmayıblar ki! İki gündür bu idarədən çıxmırsan. Belə də qulluq olar!
Vəfa - Neyləyim, Ülkər xala, iş çoxdur. Qurtarmaq lazımdır. Gec olur… Evə gəlməkdənsə, qalıram burda.
Ülkər (bağlamanı açır) - Yəqin hələ səhərdən ağzına bir loxma da almamısan. Vallah, Bahadır gəlsin, üç gün-üç gecə elə səndən şikayət eləyəcəyəm.
Vəfa - Təki müharibə qurtarsın, Bahadır gəlsin, lap bir həftə, bir ay şikayət elə, razıyam.
Ülkər - Eləyərəm, niyə eləmirəm.
Vəfa - Görürəm, tək darıxmısan. Ülkər xala, qəm yemə. Yaman günün ömrü az olar. Müharibə qurtarar, Xasay qayıdar. Bahadır gələr, yayda yenə kəndə, sizə gedərik. Yenə quzuları özüm əmişdirərəm. Yenə mən yallama at minib çapanda, sən balağını belinə sancıb dalımca yüyürərsən.
Ülkər - Bu gecə Xasayı yuxumda qarış-quruş görmüşəm. Ay qızım, görürəm anasıölmüş odun-alovun içindən əlini uzadıb su istədi. Yüyürüb bulaqdan səhəngi doldurdum, elə az qalmışdı ki, səhəngi ona verim, ayağım bir daşa ilişdi, yıxıldım. Səhəng sındı, su dağıldı, yuxudan ayıldım. Şeytana lənət oxuyub yatmaq istədim, səhərəcən gözümə yuxu getmədi.
Vəfa - Həmişə özün deyirsən ki, su aydınlıqdır. Allah qoysa Xasay gələr, ona bir yaxşı toy elərik.
Ülkər - Allah ağzından eşitsin, ay bala! (Birdən stolun üstündəki şəkli görür). Bu nədir, ay qızım?
Vəfa - Bu bir cani atanın günahsız balalarıdır. Ülkər xala, bax, bunların atası yalandan kağız düzəldib əsgərlikdən boyun qaçırıbdır. Bu onun anası, bu da uşaqlarıdır. Bu lap balacasına bax, gör necə yazıq-yazıq boynunu büküb…
Ülkər - Əlbəttə, yazıqdır, a qızım, yazıqdır.
Vəfa - Bu, bir dəstədir, get-gedə kələfin ucu açılır. Deyəsən, Minnətov da dəstənin başçılarındandır. Görünür, bizim bu Mirzənin də əli var.
Ülkər - O Minnətovdan nə desən çıxar, qızım, elə əvvəlindən mənim ondan gözüm su içmirdi.
Vəfa - Ülkər xala, sən mənim yerimə olsaydın neylərdin?
Ülkər (ciddi) - Məndən məsləhət xəbər alırsan?
Vəfa - Yadındadırmı, sən hər zaman mənə deyərdin ki, mümkün qədər insanlara yaxşılıq elə. Sən həmişə deyərdin ki, mərhəmətli ol.
Ülkər - Doğrudur.
Vəfa - Mən bütün gecəni yatmamışam. Bir tərəfdə cani, bir yanda günahsız uşaqlar. İndi mən necə qərar verim?
Ülkər - Qızım, mən həmişə sənə demişəm ki, ürəyində mərhəmət olsun, hələ rəhmətlik anan sağ olanda, sən 13-14 yaşında qız idin, məktəbdə oxuyurdun, yadımdadır, o da sənə deyərdi ki, bacardıqca adama yaxşılıq elə.
Vəfa - Yadımdadır.
Ülkər - Mən yenə də sənə həmişəki öyüdümü verə bilərəm.
Vəfa - Neyləyim?
Ülkər - Yaz, qoy güllələsinlər. Bu uşaqların xatirinə sən gərək elə eləyəsən, yazıqdırlar, xain atanın balası olmaqdansa, yetim qalsalar, daha yaxşıdır.

Pərdə