VƏFA
Səkkizinci şəkil

---

Sakit gecə. Sabaha az qalmışdır. Pıçıltılar, sürünüb uzanan kölgələr yaxın bir fırtınanı xəbər verir. Qatar-qatar uçub keçən durnaların qaqqıltısı eşidilir. Qafqaz dağları görünür. Hərəkət və hazırlıq bir an belə dayanmır, hərdən uzaqda işıqlı fişənglər atılır.

Firuzə - İntizar, ha bu durnaların səsini eşidirsənmi?
İntizar - Bizim doğma ellərin üstündən uçub keçəcəklər.
Firuzə - Onların qaqqıltısı kəndimizi yadıma saldı.
İntizar - Onlar yaralı torpaqların qəmgin hekayətini söyləməyə gedirlər. Bir gün gələr, ilk baharın ilıq havası ilə bu durnalar da qayıdıb gələr. Ana vətən səməndər quşu kimi yanğınların, alovların içindən yenidən doğar.
Firuzə - Ay İntizar, hərdən mənə elə gəlir ki, qorxulu bir yuxu görürəm. Vallah, bu gördüklərimin heç birinə inanasım gəlmir. Deyirəm məni qara basır. Ancaq ha bu ürəyimi görürsən, həmişə ağrıyır, deyir, yuxuda deyilsən. Ay İntizar, görəsən, bu durnalar Şəkinin də üstündən keçəcəkmi? Bircə onlara deyə biləydim ki, bizim evin səmtindən uçanda, heç olmazsa, biri qanadından bircə tel salaydı, özü də düz bizim eyvana. Yazıq cijim deyərdi ki, durna lələyi xoşbəxtlikdir.
İntizar (öz-özünə):

Durnanın qatarı gör nə qəşəngdir!
Səhər buludları nə lalərəngdir!
Mehriban gözlərin yol çəkir yenə,
Bir səs deyir: unut, gəlməyəcəkdir!
Gecələr ay gəlib gəzir otaqda,
Gözlərin yoldadır, fikrin uzaqda.
Dostum, nə görmüşdür eşqin, sorsana,
Qəlbin otağında tək ağlamaqda…

Firuzə - İntizar, bəs indi o hardadır?
İntizar - Mən onu qəlbimdən çıxarmadığım üçün, yaxında, ya uzaqda olduğunun fərqi yoxdur.
Firuzə - Heç olmasa, sənin eşqindən onun xəbəri varmı?
İntizar - Mən ona heç bir zaman öz məhəbbətimi açmamışam. Əgər bu ölüm vadisindən sağ qurtararamsa, yenə də illər keçəcək, saçlarım, ulduzum kimi gümüş rənginə boyanacaq, ancaq o, mənim eşqimin bağlı qapısını aça bilməyəcəkdir. Mənim eşqim öz qəlbimin otağında tək ağlayacaqdır.
Firuzə - Vallah, mən ha belə faciəli məhəbbətin sirrini başa düşə bilmirəm.
İntizar - Onun özünə layiq ömür yoldaşı var. (Bir qədər sükutdan sonra) Belə ulduzlu bir gecə idi. Onlar ikisi pəncərənin qabağında dayanmışdılar. Məndən rica etdilər ki, bir şer oxuyum. Bu, ayrılıq gecəsi idi. Onlar yeni ev­lənmişdilər, iki aylıq səyahətə gedirdilər. "Gümüş ulduzum" adlı şerimi onlara oxudum!
Firuzə - "Gümüş ulduzum?" Sən heç bu şeri mənə oxumamısan… Bir oxusana, oxu, İntizar!
İntizar şeri oxuyur. -

Gümüş ulduz, rəngin mənə tanışdır.
Qərib axşam, gəl könlümü danışdır.
Dərdlilərin göz yaşını qınama,
Məni hicran qayğısıyla sınama.
Gümüş ulduz, məni salıb duzağa,
Nədən belə çəkilmisən uzağa?
Dərdim kimi sənin nurun azalmaz,
Vüsal gəlib hicran bağı yaz olmaz!
Yenə bağda bülbül ağlar, gül ağlar,
Ürək ağlar, dodaq ağlar, dil ağlar.
Gümüş ulduz, sənə açsam dərdimi,
Bahar ağlar, xəzan ağlar, il ağlar!
Gümüş ulduz, mən yalqızam sənin tək;
Gəl könlümün həsrətini bölüşək.
Öz əlimlə qurban verdim eşqimi,
Mənə qaldı qırıqtelli bir ürək.