VƏFA
Birinci şəkil

---

Minnətov - Yoldaş, bu gedən hansı qatardır?
Əli (etinasız) - Adi sərnişin qatarı.
Minnətov - Yox, bağışlayın, mən demək istəyirəm ki, tamam getdi?
Əli - Bilmirəm, necə?
Minnətov - Heç, bir nəfər tanış adam gələsidir, onu gözləyirəm.
Əli - Qatar burdan getdi. (Papirosunu yandırır).
Minnətov onun üzünə baxıb tələsik gedir.
Minnətov - Bəli, doğrudur, bağışlayın.
Əli (diqqətlə onun dalınca baxır) - Bu kimdir? Harda isə onu görmüşəm. (Nasilşikə). - Ey, yoldaş, bu gedən kimdir?
Nasilşik - Bura gündə on min adam gəlir, mən hardan tanıyım? Necə, yoxsa şeylərini oğurlayıblar?
Əli - Yox, şeylərim budur. Apararsanmı?
Nasilşik - Apararam, hələ ağrını da alaram.
Əli - O nə üçün ?
Nasilşik - Çünki sənin kimi dörd oğlum cəbhədədir. Sizi görəndə, elə bilirəm onları görürəm.
Əli - Kağız gəlirmi?
Nasilşik - Üçündən gəlir, birindən yox. O lap kiçiyi idi. Özü də aeroplan sürəndir. Üç aydır xəbər-ətər yoxdur. (Bağlamanı götürür).
Əli - Qəm yemə, qoca, kağız gələr. Mən də altı aydan artıqdır ki, evə kağız yazmamışam. Bir qoca anam var. İndi, bəlkə də məni ölmüş bilir. (Nasilşik şeyləri yerə qoyur).
Nasilşik - Çox nahaq yerə. Məni bağışla, oğul, məndən kiçiksən, lap qələt eləmisən. Desən niyə, deyim. Görünür, sən ata deyilsən, əgər ata olsan, belə eləməzsən. Gecələr yorğan-döşəyinə qor tökülsə, səhərə kimi o yan-bu yana çevrilib fikirdən yata bilməsən, onda belə eləməzsən. Bir barmaq kağız nədir ki?! Gözü yolda qalanları nigaran qoymaq yaxşı deyil, oğul.
Əli - Haqlısan, əmi. Biz çox vaxt mühariıbənin gurultuları içində ata-ana ürəyinin döyüntülərini eşitmirik.

Qapıya yaxınlaşır, çölə çıxmaq istərkən, yüyürüb gələn Vəfa ilə üzləşir. Vəfanın əlində böyük bir dəstə çiçək vardır.

Vəfa - Bahadır, əzizim!… (Əlinin boynuna atılır).
Əli - Vəfa xanım, mən Bahadır deyiləm.
Vəfa (diksinib geri çəkilir) - Siz... Bəs Bahadır hanı? Siz mənim adımı hardan bilirsiniz?
Əli - Bahadır?
Vəfa - Rica edirəm, hanı? Siz onu tanıyırsınızmı? Necə oldu? (Sualının cavabını gözləmədən, Bahadırı axtarmağa başlayır).
Əli - Zəhmət çəkməyin, Bahadır getdi.
Vəfa - Necə? O halda? Yox, ola bilməz!
Əli - Qatar yola düşdü.
Vəfa - Hara?
Əli - Yerinə.
Vəfa - Bəs necə? Mən məktubu indicə aldım. Ancaq beş dəqiqə bu çiçəkləri almaq üçün ləngidim.
Əli (kinayəli) - Gecikmişsiniz.
Vəfa - Gecikmişəm. Siz onun qatara mindiyini gördünüz? (Qaranlığa girir).
Əli - Gedək, qoca, insan belədir, tapanda qədrini bilməz, itirəndə yanar. (Nasilşik ilə qapıdan çıxırlar).

Bir azdan Vəfa geri qayıdır.

Vəfa - Siz onun qatara minib getdiyini gördünüzmü?

Artıq Əli getmişdir. Vəfaya cavab verən yoxdur. Çiçəklər bir-bir onun əlindən düşür. Ay qara buludlar altına girir. Uzaqdan paravozun hönkürtüyə oxşayan kəsik-kəsik uğultusu eşidilir. Vəfanın titrək səsi ona qarışır.

Vəfa - Bahadır… Bahadır… Bahadır…

Pərdə