Rəsul Rza vəfat etdi. Bu xəbərə
inanmaq, alışmaq çox çətindir.
Mən Rəsul Rza barədə düşünürəm,
onun işıqlı simasını gözümün
qarşısına gətirirəm və təskinliyi
onda tapıram ki, Rəsul Rzanın güclü istedalı
bütün ömrü boyu eyni qüvvətlə,
eyni təravətlə yaşayıb yaratdı.
O, sözün əsl mənasında novator şairdir
və onun yaradıcılığı sovet mədəniyyətinin
zirvələrindən olmaqla bərabər, Azərbaycan
xalqının böyük milli koloritilə, milli
poeziyamızın ən yaxşı ənənələri
ilə son dərəcədə sıx sürətdə
bağlıdır. Novatorluq onun rəngarəng,
insani poeziyasının canında, ruhundadır, insanlarla,
təbiətlə sənətkar münasibətindədir.
O, ürəklərə yol tapan gözəl bir
lirik olmaqla bərabər, sərt poeziyanın da
yaradıcısıdır. O, meşşan psixolojisini,
cəmiyyətə, ictimai həyata saxta münasibəti
sərrast nişan almağı poeziyanın müqəddəs
vəzifələrindən hesab edilir.
Mən təskinliyi onda tapıram ki, Azərbaycan
sovet poeziyasının yüksəlişinde, şerimizin
zənginləşməsində, saflaşmasında
Rəsul Rza yaradıcılığının tarixi
xidməti vardır. Onun poeziyası hər cür
sadəlövh fəlsəfəçiliyə, saxta
xəlqiliyə, ucuz heyranlığa zidd olan, həyatın
real hadisələrindən doğub mərdanə
romantika ilə uzaq üfüqlərə qanadlanan
poeziyadır.
Mən Rəsul Rza haqqında indiki zamanda
danışırım, çünki başqa cür
mümkün deyil.
Rəsul Rza yaşayır.
Rəsul Rza həmişə yaşayacaq.
Nə qədər ki, dilimiz yaşayır,
nə qədər ki, poeziyaya mənəvi ehtiyacımız
var, Rəsul Rza da bizimlə olacaq.
