Özünü xalqının zərrəsi
sayan, həyatını xalq işinə həsr
edən, xalqın kədəri ilə kədərlənib,
sevinci ilə sevinən adamlar öz həyatını
deyil, xalqın həyatını yaşayır.
Belə adamlar fərdlikdən çıxıb şəxsiyyət
səviyyəsinə yüksəlir.
Bu gün tabutu qarşısında baş
əydiyimiz Rəsul Rza xalqımızın yetişdirdiyi
belə böyük şəxsiyyətlərdən
biri idi. O, həm sənətdə, həm də
həyatda həmişə öz yolunu getdi, həmişə
öz qəlbinin sözünü dedi. Biz onda heç
bir yarımçıqlıq görmədik. O, sözündə
də bütöv idi, əməlində də.
Nifrətində də bütöv idi, sevgisində
də.
Həm ölməz əsərləri,
həm də şəxsiyyəti ilə ölməzlik
qazanmış qüdrətli sənətkarımızın
ölümü onun ölümünün deyil,
ölməzliyinin təsdiqidir. Xalq şairini xalq
öz çiyinlərində əbədiyyət dünyasına
yola salarkən bu ölümə ölüm demək
olarmı?
