Electron kitabı

 

RƏSUL RZA
NİGAR RƏFİBƏYLİ
( foto- kitab)


Gündəlikdən səhifələr

Nigar Rəfibəyli

İnsan yaşa dolduqca xatirələr aləmində yaşamağa başlayır, irəlidən çox geriyə baxır, keçən ömrün uzaq səhifələrini gözdən keçirir. Otuz üç il bərabər ömür sürdüyüm Rəsul Rza ilə keçən günlərimizi vərəqlərkən aydın bir həqiqət cəlb edir: bütün ağır və yüngül, sevincli və sevincsiz, kədərli və bayramlı keçən bir qəmimiz olmamışdır. Xalq həyatı ilə yaşamış, onunla nəfəs almış, ən ağır günlərdə xalqın dərdinə şərik olmuşuq, xalqın həyəcan və arzuları ilə yaşamışıq.

Nigar Rəfibəyli
“Rəsulun məktubları”. “Ulduz” jurnalı. 1970

Rəsula aid olan heç bir şeyə toxuna bilmirəm , onun əynindən çıxartdığı paltarları hələ stulun üstündə qalıb. Onları yığışdıra bilmirəm. Küçəyə qaçmaq, küçənin gurultusu içərisində bir dəqiqə qəlbimin səsini eşitməmək istəyirəm. Mən hələ ağlamamışam. Bu, mənimçün böyük qəhrəmanlıqdır. Ancaq bu tökmədiyim göz yaşlarının mənə baha oturduğunu yalnız mən duya bilərəm.

24 yanvar 1942

 

Bu gün səhər güzgüyə baxdım, rəngim ölü kimi idi. Rəsuldan bir xəbər olsaydı...Axşam yerimin içində bir az sakit-sakit ağladım, heç kəs görmədi. Bu sakit göz yaşları yanan qəlbimi bir az sərinləşdirdi.

27 yanvar 1942

Şer yazmaq istəyirəm. Dünən gecə başladım. Bu gün davam etdirəcəyəm. Rəsuldan heç bir xəbər yoxdur. Mənim fantaziyam çox pis şeylər yaradır. İmkanım olsa, bu saat mən də vaqona minib gedərəm. Bu ağrıya dözmək çətindir. Qəlbim yanır...yanır.

28 yanvar 1942
Nigar Rəfibəyli

1942-ci ilin mart ayı idi. Alman faşistləri Krımda hücuma keçmişdilər. Sovet qoşunları geri çəkilirdi. Sovet məlumat bürosunun xəbərlərini ürək döyüntüsü ilə dinləyirdik. Həmin günlərdə mən başıalovlu evdən çıxıb birbaşa Yazıçılar İttifaqına gəldim. İttifaqın Birinci katibi Səməd Vurğunun yanına qalxdım. Səməd iş otağında tək idi.

Səməd, mən cəbhəyə getmək istəyirəm, - dedim- Mərkəzi Komitədə danış, məni hərbi müxbir kimi göndərsinlər. Burada qala bilmirəm.

Səməd Vurğun həssas adam idi. Əhvalımı görüb başa düşdü, vəziyyətdən zarafatla çıxmaq istədi. Üzünü mənə tutub tamamilə ciddi ahənglə dedi:

- Mən iki batalyonu hardan alım səni cəbhəyə yola salsın, bilirsən, indi Krımda kurort-murort yoxdur. Get şerini yaz, uşağını saxla.

Mənim etirazlarım kömək eləmədi.

Mən narazı halda çıxıb gedəndə o, hərbi adam kimi dilləndi:

- Axşam pedaqoji institutda şer gecəsi olacaq, ora gələrsən. Saat 7-də, yadından çıxmasın.

Nigar Rəfibəyli

 

 

 
     
 

Layihənin iştirakçıları